Olej, płótno, 52 x 73,5 cm, sygn. p.d.: J Malczewski 1920, na odwrocie nalepka TPSP w Krakowie z 1939 r. Obraz wystawiany w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w 1939 r., por.: Jacek Malczewski 1854-1929. [Katalog wystawy monograficznej], TPSP, Kraków 1939, s. 19, poz. 194. Opinia potwierdzająca autentyczność p. Adama Konopackiego.
Scena alegoryczna ukazuje kobietę w półpostaci, w czarnej sukni, ze spiętymi włosami. Zwraca się ona w kierunku zjawy – mężczyzny o nagim torsie z nakryciem głowy przypominającym hełm. Tłem sceny są zabudowania gospodarcze – długie prostokąty dachów, które powtarzają linię horyzontu. Delikatny uśmiech kobiety, podkreślony mocnym kolorem czerwieni, szaroliliowe chmury nad jej głową, rozwiany pukiel włosów, budują nastój niepokoju i tajemnicy. Kompozycja malowana jest pewnymi, energicznymi pociągnięciami pędzla, gdzie wyraźny modelunek kobiety kontrastuje z lekko, szkicowo potraktowaną postacią mężczyzny. Obraz utrzymany jest w tonacjach oliwkowo zielonych, z delikatnymi szarościami i błękitami. "Taki sposób malowania, charakter uderzeń pędzla zestawianych z łagodnymi, szerokimi jego pociągnięciami, kompozycja pracy, typ ]zjonomii niewiasty, sygnatura, a wreszcie wyraz i treści obrazu niezbicie świadczą o autorstwie Jacka Malczewskiego" z opinii A. Konopackiego.
Do wylicytowanej kwoty doliczona zostanie opłata aukcyjna.
Jacek MALCZEWSKI (1854-1929)
W latach 1872-75 i 1877-79 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, m.in. u Władysława Łuszczkiewicza i Jana Matejki oraz w latach 1876-77 u Henri Ernesta Lehmana w Szkole Sztuk Pięknych w Paryżu. Na formację artysty wpłynęły liczne podróże do Paryża, Monachium, Wiednia, Włoch, Grecji czy Turcji. Istotnym źródłem inspiracji Malczewskiego był rodzimy folklor, polska literatura i historia, także tradycja biblijna i mitologiczna. We wczesnej fazie twórczości malował realistyczne sceny związane z martyrologią Polaków po 1863 roku. Po 1890 r. ukształtował się symbolizm w twórczości artysty i powstają malowane w tej konwencji portrety, autoportrety i kompozycje rodzajowe.
Uznawany za najwybitniejszego przedstawiciela malarstwa polskiego symbolizmu wsławił się też jako wybitny pedagog. Wykładał malarstwo w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (1896-1900 i 1910-1921), a w okresie 1912-1914 pełnił funkcję jej rektora. W 1897 roku został członkiem-założycielem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Twórczość Malczewskiego był wielokrotnie prezentowana poza granicami kraju, doceniana i nagradzana, m.in medalami na międzynarodowych wystawach w Monachium (1892), Berlinie (1891) i Paryżu (1900).
Licytuj z DESA